Wandeldate

Hallo lieve vrienden!

Ach, wat een dag! Ik weet niet wie er nou meer moe is. Tante Kat of ik. Weer een heerlijke dag gehad.
Vanmorgen zijn we weer naar de Kopse Hof geweest. Daar was het al vrij druk met andere honden. Ik durfde er eerst niet langs, maar de mensen die bij de honden stonden waren wel erg lief.
Ik weet dat ik niet arrogant mag zijn, maar ik was vandaag echt een beetje popiejopie.
Tussen de middag in het Marienbos werd ik eerst vriendjes met een berenhond (nou, hij leek echt wel een beer, zo groot en met zooo veel haar), nou vriendjes is misschien een beetje overdreven.
Ik vond hem een beetje groot.
Kat was intussen druk aan het bellen. Ik begreep alleen maar Sep hier en Sep daar. Af en toe had zo nog kommentaar voor mij. Allemaal geen probleem, want ik vermaak me wel in zo´n heerlijk bos. Op het laatst kwamen we nog een groep bejaarden tegen. Ik hou van mensen, ook al zijn jonge mensen mijn favoriet, maar deze mensen waren ook erg leuk. Ik durfde niet tegen ze op te springen, want ik was bang dat ze dan gaan vallen, dan hun heupen breken en tante Kat zit dan met de problemen. Dus ik liet me van mijn beste (enthousiastste)kant zien. En weet je, wat ze zeiden? "Is die te koop?"! Nou, niet dus! Die lopen veel te langzaam! En voor geen goud wil ik weg van mijn lieve familie! Maar ik was de king, en dat bevalt heeeel erg goed!
Na even gerust te hebben ging het alweer naar buiten. De wandelafspraak met Onno en Maikel! Ik had er erg veel zin in en hun twee ook. Ik heb genoten van alle aandacht, gekkigheid en een hele lange wandeling. Door park Brakkenstein naar de Sionsweg en dan langs de Thermen en zo weer terug. Blij, voldaan, hongerig en moe kwamen we weer thuis.

Oh, en net op de laatste meters van mijn welterustenwandeling (weer met die stomme lampjes) zag ik een minikleine puppy. Hij of zij was net 7 weken oud! Oh, wat was ie lief! Deed me een beetje denken aan mijn lief zusje. Maar ik mocht hem niet meenemen.

Nou lieve mensen voor mij wordt het nu tijd om mijn laatste brokjes te eten en dan te slapen.
Morgen is het weer afzien, volgens mij moet tante Kat onverhoopt weer werken, en ze heeft nog een patient. Dat wordt passen en meten, maar dat gaat wel lukken. Gelukkig kon ik er vandaag van genieten.

Weltesnurken!
De king of Nijmegen oost