Huppelkatje

Hallo en waf allemaal!

Vandaag een kort verslagje, want mijn dag was lang en de nacht wordt kort. Kat, mijn oppasvrouwtje, moet morgen heeeeeel vroeg gaan werken en moet dus met mij nog lopen, dus dat wordt heeeel vroeg op. Gelukkig heb ik er minder moeite mee dan tante Kat.

Vanmorgen heb ik Kat wakker geblaft. Nou, ze luistert inmiddels vrij goed naar mij. Maar ipv haar wandelbroek, wandelschoenen en wandeljas (ja, ze is goed equiped)deed ze een joggingbroek aan en gympen. Dat moest iets worden, dacht ik. Maar goed, toen ze de riem pakte wist ik: ik mag mee!
Toch was het echt anders. In plaats van rustig wandelen ging ze op eens huppelen en rennen. Maar ik was nog niet zo ver! Ik moest eerst nog een paar liters water kwijt, en snuffelen en a dog has to do what a dog has to do - poepen. Maar goed, toen we in het bos aankwamen en ik los kon, ging Kat ook helemaal los. Haar haren wapperden net als mijn oren op en neer. Ik moest er wel om lachen. Maar goed, wel minder lang over best een lange route. Maar dat was niet erg, want ik kon heerlijk rennen. Deze keer was ook de hele grote kuil helemaal voor mij alleen. Nu durfde ik er wel rond te rennen - wat heerlijk!

Daarna was het eten en rusten. Dan gingen we nog een keer naar Hengstdal. We hebben met stokken gegooid, nou wij? Kat heeft hem gegooid en ik heb hem gehouden. Kom niet aan mijn stok. De dikste heb ik helemaal naar huis gedragen. (Ja, vrouwtje, inmiddels hoef ik geen grote joekels meer mee te sjouwen, ik ben ook zonder machogedrag de grootste voor Kat).

Daarna was het weer rusten en ging Kat even weg, naar de praktijk voor een afspraak. Ik gedroeg me netjes en was blij toen ze er weer was om met me te lopen. Ik had een vaag vermoeden dat het vandaag niet de laatste keer is geweest dat ze me alleen zou laten.
Dus wij weer naar de Kopse Hof, lekker dichtbij en heerlijk terrein om te rennen. Het regende wel en zo gingen we naar twee rondjes weer naar huis.

Tja, en toen was ze weer foetsjie. Maar toen ik in de keuken kwam rook ik pindakaas, en die zat in mijn speeltje. Gelukkig, ze houdt echt wel van mij!
Zal ik jullie nog een geheimpje vertellen? Maar echt niet doorvertellen: ik heb de slaapkamerdeur open gekregen. Maar de bank ligt toch wel fijner.

En na verschikkelijk lang wachten en wachten en wachten, was ze er weer! En ik wist: we gaan ons welterustenrondje lopen en dan breekt mijn laatste nacht aan in dit huisje.
Morgen mag ik naar ome Rutger en tante Anke! Daar heb ik ook heel veel zin in!

Weltesnurken! Dikke kus aan iedereen die van mij houdt!