Sneeuwpret op de N70

Ohmmm, Ohmmm,

ja, ik lig weer contemplerend op mijn kussen. Bekaf ben ik... Wat doet deze Kat met mij?
Vandaag was weer een heerlijke dag met mijn wandelmaatjes Onno en Maikel. Deze keer in de sneeuw, maar laten we bij het begin beginnen.
Toen ik weer voor schoothondje speelde op de bank van leenvrouwtje Kat, zag ik ze al lopen en begon enthousiast te blaffen. Kwispelend en blaffend rende ik ze tegemoet - hoera! Dat betekent dat we gaan wandelen!!! We liepen naar het bos van Beek. Ik ken de route andersom van een lange, vermoeiende wandeling op de heetste dag van het afgelopen jaar. Nu het andere extreem, maar met -1 was het voor deze tijd van het jaar redelijk zacht. Ik hou van de sneeuw! We liepen heerlijk heuvel op en heuvel af. Ik altijd voorop met de snuit op de grond en de staart zwaaiend in de lucht. Ook al hadden de mensen de pas erin, toch moest ik telkens weer op ze wachten. Wat onhandig, dat lopen op twee poten. De lange struikelde af en toe. Eigen schuld, waarom lopen jullie niet op vier poten? Maar ook ik gleed af en toe uit, hoor. Dat moet ik gewoon eerlijk toegeven.
Vlak bij het pannekoekenhuis bij de Duivelsberg waren er kleine mensjes op sleetjes aan de lijn van grote mensen. Dat zag er grappig uit. Helaas was papa chagrijnig en schold me uit. Maikel nam het voor me op! Dat was niet echt nodig (ik ben op dat oor doof), maar was wel lief van hem.

Bij het pannekoekenhuis was feest! Ik kreeg een hondenkoekje, water zo veel ik wilde en een pauze. Alleen toen er een ander hondje binnenkwam moest ik even piepen. Daarna gingen we verder, alsmaar de groene paaltjes volgen. Af en toe kwamen we honden tegen, maar die negeerde ik grotendeels. Alleen helemaal op het eind was er een heel leuk hondje die graag met me wilde spelen. Jaaa, daar ben ik wel voor te porren!Zo renden we samen de berg op. Het baasje was nergens te bekennen en ik dacht na over het hebben van een hondenbroertje. Maar toen hoorden we een dame opgewonden roepen, bijna gillen. Nou, fijn voor mijn baasje en vrouwtje, voorlopig geen tweede hond. Als ik er zo over na denk, zie ik dat ook niet zo zitten. Ik ben niet zo goed met delen.
Ik ben vooral goed in ontvangen: liefde, aandacht, koekjes, brokjes... en dat allemaal voor mij! Aandacht, liefde, koekjes en brokjes kreeg ik vandaag wel genoeg.

Waarom heeft Kat op een heilige woensdag tijd voor mij? Ze heeft deze week geen weekend (ze is al best oud, maar moet het weekend weer naar school, zegt ze) en heeft vandaag een verwendag gepland. Nou, MIJ hoor je niet klagen. Ik ben altijd in voor wandelen!
Nou ga ik doen alsof ik contempleer, maar in werkelijkheid ben ik zo moe dat ik alleen maar wil slapen...
straks wordt ik weer opgehaald en heb ik weer een geregeld hondenleventje - eindelijk!

Woeehoehooooe!
jullie lievelingsdalmaat!