Blubberdeblub!

Blafferdeblaf!

Ja, ik ben er weer, bij mijn lieve Kat. Ik probeer de menselijke ras meer en meer te doorgronden, maar daarover later meer.
Maandag werd ik zoals vaker gedropt bij haar. Na een wandeling ging Kat weg, zoals elke maandag. Daar lag ik dus braaf te wachten op mijn vrouwtje, die me anders na een uur of zo komt ophalen. Maar, iets was anders als anders. Ik kreeg mijn brokjes midden op de dag en wel in Kat´s huis. Zou dat betekenen dat... zou dat echt betekenen dat ze pas na mijn avondmaaltijdstijd terug zou komen? Ik bereidde me voor op een lange, onbepaalde wachttijd en contempleerde over het hondenleven.
Na oneindig lang wachten stond ze weer voor mijn neus - mijn lievelingskat! Ze wachtte niet lang, maar nam me meteen mee naar buiten. Eindelijk kon ik mijn blaas weer leeg maken. Poeh, wat een opluchting. Nou mijn darmen nog. Daar had Katty een trukje voor bedacht. Ze ging met me naar een van die hondenpoepkooien. Ik heb er een hekel aan! Dus bedacht ik een trukje. Ik deed alsof ik snuffelde en piepte in een onverwacht onopgemerkt honderste secondje er tussenuit! Nee, Kat, dit doen we niet. Ik hou van mijn vrijheid! Maar goed, mijn darmen moesten leeg, dus ging ik welgeteld twee meter verderop alsnog mijn behoefte doen. Mooi niet in de kooi, maar op de speelplaats, met de opruimplicht die een fatsoenlijke hondenhouder natuurlijk nakomt.
Ik moest wel een beetje lachen. Nou een beetje? Ik ben haar mooi te slim af geweest!
We zijn op de Kopse Hof geweest - in het piekedonker en door de blubber! En toen begon het ook nog keihard te regenen. Dus maar naar huis gerend en toch kletsnat geworden.

Zoals jullie weten zijn de Nijmeegse nachten lang, iig langer dan in Nütterden. Dus wachtte ik geduldig (niet helemaal, want ik begon op tijd te piepen, maar ik denk dat Katje dacht dat het vogels zijn en de lente begint). En dan begon het leven in huize Kat. Ze deed rare kleren aan (witte in plaats van bruine klompen) en we gingen met haar kleine rijdende blik op weg. Bij Heumensoord stopten we en wat deed mijn Katje? Ze begon te rennen! Nou, dat wil wat beloven! Ik vind rennen heerlijk en moest me haasten altijd voor te lopen. Dan blijft weing tijd voor snuffelen. Het had geregend en de wegen waren vol blubber. Voor mij, lichtgewicht op vier poten geen probleem, maar de iets zwaardere tweepoter had er meer moeite mee. Aan het einde van de renwandeling had ze net zo veel sproeten op haar broek als op haar gezicht. Ik zag er niet veel beter uit. Van onder zag ik er bijna uit als een varken.
Thuis weer heerlijk bijkomen.
Daarna ging Kat weer weg. Iets met Onno en Maikel! Hee, en ik dan? Het zijn mijn vrienden! Weet Kat niet wat het betekend vrienden te zijn? Vrienden zijn betekent alle aandacht voor Flynn en Flynn alleen!
Toen ze terug kwam was ze op eens weer mijn beste vriendin (ik ben niet erg nadragend) en liepen we weer eens door de regen. Ik gedraagde me keurig, zelfs toen er een hele horde kinderen ronddolden.
Rondom dit alles heeft Kat minstens drie verschillende vachten gedragen. Elke keer als de ene nat was kwam er een ander vacht. Wat een onhandig gedoe allemaal. Ik ben blij met mijn afwasbaar vacht. Maar de handdoek is inmiddels helemaal bruin van de blubber.
Oh, wat een heerlijk hondenleven heb ik hier!

Doeeeg!
Flynn