Kindermond over een hond
Door: Flynn
Blijf op de hoogte en volg Flynn
06 Augustus 2013 | Nederland, Nijmegen
Drie keer raden waar ik ben!
Jaaa, bij mijn Katje, of zoals mijn zusje haar noemt: Tattin. Ik ben een tijdje niet geweest, maar inmiddels ken ik de weg en (meestal) ook de regels.
Het was hier maandag verschikkelijk warm. Ik moest bijna langer uithijgen na een wandeling dan dat de wandeling was. Dan komt er weinig van contemplatie.
Gelukkig was het vandaag koeler.
Maar wat is mijn vriendin veel en vooral lang weg... Het schijnt dat er nog andere wezens op aarde zijn die haar aandacht opeisen. Ik ben blijkbaar niet de enige in haar leven. Ik vraag me dan wel af: heeft ze wel zo veel liefde in haar hart, of blijft er misschien niets meer over voor mij? Ik maak me zorgen. Daarom doe ik erg mijn best en probeer een goede hond te zijn.
Ik heb bijna nog niet geblaft en heb een keer rustig gewacht terwijl Kat in de winkel was.
Maar vanmiddag kneep ik hem, hoor. Ze bond me vast aan een hek voor de supermarkt en ging naar binnen. Ik vond dat nog niet zo erg, maar toen een tweede mens met een hond kwam en ook die hond vastbond (binnen) toen kneep ik hem. Is dit een honden-dump-plaats? Wil ze me kwijt? En wie geeft mij dan straks mijn brokjes? Laat ze me in de steek? Dus wat deed ik? Ik blafte en jankte en blafte en blafte en blafte naar iedereen die langs kwam. "Neem je me mee? Ik ben gedumpt. Neem me mee, please". En na een eeuw kwam ze uiteindelijk de winkel uit en bevrijdde me - eindelijk. (noot van de vertaler: de eeuw duurde nog geen vijf minuten)
Op de weg terug kwamen we een gezinnetje tegen. Het dochtertje deed me aan mijn zusje denken en dus vond ik haar lief, leuk en aardig. Ze was gelukkig niet bang voor me. Alleen haar eigen hondenbroer was vreselijk jaloers en ging vreselijk tekeer. Gelukkig zat hij achter glas (van hun woonkamerraam). Toen we verder liepen hoorde ik haar zeggen: "Ik heb de krentenhond geaaid." Laatst werd ik al vergeleken met het paard van Pippi Langkous. Er zijn dus echt kindjes die zonder Walt Disney opgroeien en niet roepen: "Daar is 101 Dalmatiers!", Kinderen, die nog luisteren als mams en paps voorlezen uit Jip en Janneke.
Oh, zusje, ik mis je!
Lieve blaf
Flynn
Jaaa, bij mijn Katje, of zoals mijn zusje haar noemt: Tattin. Ik ben een tijdje niet geweest, maar inmiddels ken ik de weg en (meestal) ook de regels.
Het was hier maandag verschikkelijk warm. Ik moest bijna langer uithijgen na een wandeling dan dat de wandeling was. Dan komt er weinig van contemplatie.
Gelukkig was het vandaag koeler.
Maar wat is mijn vriendin veel en vooral lang weg... Het schijnt dat er nog andere wezens op aarde zijn die haar aandacht opeisen. Ik ben blijkbaar niet de enige in haar leven. Ik vraag me dan wel af: heeft ze wel zo veel liefde in haar hart, of blijft er misschien niets meer over voor mij? Ik maak me zorgen. Daarom doe ik erg mijn best en probeer een goede hond te zijn.
Ik heb bijna nog niet geblaft en heb een keer rustig gewacht terwijl Kat in de winkel was.
Maar vanmiddag kneep ik hem, hoor. Ze bond me vast aan een hek voor de supermarkt en ging naar binnen. Ik vond dat nog niet zo erg, maar toen een tweede mens met een hond kwam en ook die hond vastbond (binnen) toen kneep ik hem. Is dit een honden-dump-plaats? Wil ze me kwijt? En wie geeft mij dan straks mijn brokjes? Laat ze me in de steek? Dus wat deed ik? Ik blafte en jankte en blafte en blafte en blafte naar iedereen die langs kwam. "Neem je me mee? Ik ben gedumpt. Neem me mee, please". En na een eeuw kwam ze uiteindelijk de winkel uit en bevrijdde me - eindelijk. (noot van de vertaler: de eeuw duurde nog geen vijf minuten)
Op de weg terug kwamen we een gezinnetje tegen. Het dochtertje deed me aan mijn zusje denken en dus vond ik haar lief, leuk en aardig. Ze was gelukkig niet bang voor me. Alleen haar eigen hondenbroer was vreselijk jaloers en ging vreselijk tekeer. Gelukkig zat hij achter glas (van hun woonkamerraam). Toen we verder liepen hoorde ik haar zeggen: "Ik heb de krentenhond geaaid." Laatst werd ik al vergeleken met het paard van Pippi Langkous. Er zijn dus echt kindjes die zonder Walt Disney opgroeien en niet roepen: "Daar is 101 Dalmatiers!", Kinderen, die nog luisteren als mams en paps voorlezen uit Jip en Janneke.
Oh, zusje, ik mis je!
Lieve blaf
Flynn
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
